دنبال کودکی ام می گردم. دنبال آن تابستان های طولانی و هیاهوی درهم بازار که همچون صدای امواج دریا سحرانگیز بود. آن روزها، شادمان پروانه ها را دنبال می کردم. کودکیم کجاست؟…                                                                        

هرگز در نگاه کودکان هیچ دروغی نیست. به همین دلیل است که نمی توانیم به چشمان شان نگاه کنیم.

من از تبار کودکانم. من از زندگی، جز تماشای ابرها و گنجشک ها چیزی نمی خواهم…”                    (بوبن)                                                                                                                                                                                                                           من هم به یاد کودکی_کفش نو عید_جوجه رنگی_هفت سنگ و لی لی....فکرفرا رسیدن تابستون  این..و این سال طولانی..و سفره ای که ارزو می کردیم پهن بشه از سراین دیوار تا به اون سر....خاله و عمه_و در کشاکش برای موندن انها...گناه کودکی_و دل صاف ما و غصه ازین که دروغ گفتم و ببخش و ببخش و ببخش...البوم عکس_فلاش بلک..سیاه و سفید .... تجربه بود و چه خوب....

از عکس ها

سُر خورده ام
توی خاطره ها
بال هایم کو ؟!
شاید رسیده ام !
مرا بچینید
کنار پرستوها
قاب عکس خالی

                     چشمک می زند

   فرزاد پاکزاد افشار