خلوت یک صدا

صبح ،چشمهایم را که باز می کنم،

با زنگ موبایل که همیشه روی ساعت ۶ تنظیم شده،

چند ثانیه، فقط چند ثانیه کوتاه،

به زندگی ام،‌دقیقا آن طوری که هست فکر می کنم

زندگی، صبح به صبح، شگفت زده ام می کند ... 

پ ن:این سر نزدن های طولانی  داره کم کم  تنبلم میکنه  یعنی بازنشسه بشم بهتره...

پ.ن: این روزها که میگذرد ..نمی دانم تو به من نزدیک تر شدی یا من اوج گرفتم به سوی تو.هر چه هست قرابت دلنشینی ست احساس می کنم خیلی نزدیکتری......

پ ن:یک جایی از علی صالحی خوندم :قمری های بی خیال هم فهمیده اند
فروردین است،
اما آشیانه را باد خواهد برد.
خیالی نیست!

با خوندنش بیخیال از حوادث شدم  من دنبال همون سیب اردیبهشتم..